گفت و گوی من و تو

گفتم: خسته‌ام

گفتی: لاتقنطوا من رحمه الله / از رحمت الهی ناامید نشوید. (زمر/53)

گفتم: هیچ کس نمی‌داند توی دلم چه می‌گذرد.

گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه / خدا حائل بین انسان و قلبش است. (انفال/24)

گفتم: غیر از تو کسی را ندارم.

گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید / ما از رگ گردن به انسان نزدیک تریم. (ق/16)

گفتم: ولی انگار اصلا من را فراموش کرده‌ای.

گفتی: فاذکرونی اذکرکم / من را یاد کنید تا یادتان باشم. (بقره/152)

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟

گفتی: و ما یدریک لعل الساعه تکون قریبا / تو چه می‌دانی شاید موعدش نزدیک باشد. (احزاب/63)

گفتم: نزدیکی‌ات برای من کوچک خیلی دور است تا آن موقع چه کنم؟

گفتی: واتبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله / کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند. (یونس/109)

گفتم: تو خدایی، من بنده‌ام و ظرف صبرم کوچک.

گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم / شاید چیزی را دوست داشته باشید و به صلاحتان نباشد. (بقره/216)

گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل. اصلا چطور دلت میاد؟

گفتی: ان الله بالناس لرئوف الرحیم / خدا نسبت به همه مردم، نسبت به همه مهربان است. (بقره/143)

گفتم: اصلا بی‌خیال، توکلت علی الله.

گفتی: ان الله یحب المتوکلین / خدا آنهایی را که توکل می‌کنند دوست دارد. (آل عمران/159)

گفتم: خیلی چاکریم گفتی حواست را خوب جمع کن. «و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمان به و ان اصابته فتنه، انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره» / بعضی از مردم خدا را فقط به زبان عبادت می‌کنند. اگر خیری به شان برسد، آرامش پیدا می‌کنند و اگر امتحان شوند، رو گردان می‌شوند.