طینت آدمی

Cوَ لَئِن أذَقنَا الإنسَانَ منّا رَحمهً ثُمَّ نَزَعنَاها مِنهُ انّهُ لَیَئُوسٌ کَفُور و لَئِن أذَقنَاهُ نَعمَاءَ بعد ضَرّاء مَسَّتهُ لَیقولنَّ ذَهَبَ السَّیِّئاتُ عَنِّی إنَّهُ لَفَرَحٌ فَخُورٌB

و اگر ما بشر را به نعمت و رحمتی برخوردار کردیم سپس آن نعمت را از او بازگرفتیم سخت به خوی نومیدی و کفران درافتد و اگر او را به نعمتی پس از محنتی برسانیم حتما خواهد گفت که دیگر روزگار رحمت و رنج من سرآمده و سرگرم شادمانی و فخرفروشی گردد. 

                                                                     «هود، 9 و 10»