مردی و کاری!

مردی و کاری!

من یک وقت زمان ریاست‌جمهورى، در شوراى عالى انقلاب فرهنگى جمله‌اى را از کتاب "سیاست‌نامه"ی خواجه نظام‌الملک نقل کردم. این کتاب، یکى از متون بسیار زیبا و فاخرِ ادبى ماست. با این‌که هفتصد، هشتصد سال از آن زمان مى‌گذرد- دوره‌ى سلطان سنجر یا ملکشاه- در عین ‌حال انصافاً مطالبش همچنان تازه است و انسان وقتى آن را مى‌خواند، لذت مى‌برد. به‌هرحال، یکى از توصیه‌هایى که به شاهِ زمان خودش مى‌کند، این است: "زنهار! مردى را دو کار مفرمایى؛ مردى و کارى!"
راست مى‌گوید؛ یک مرد، یک کار. البته خود خواجه نظام‌الملک ده تا کار داشته! ولى به قول سعدى:

جز به خردمند مفرما عمل             گرچه عمل کار خردمند نیست

خردمند مدیریت مى‌کند؛ اما عمل را به عهده‌ى دیگران مى‌گذارد. به‌هرحال، "مردى و کارى". به این نکته هم اهمیت بدهید؛ خیلى مهم است.

دیدار با رئیس و مدیران سازمان صدا و سیما
11/09/1383

ان من افضل الناس عبدا من تواضع عن رفعه

یا من تواضع کلُّ شیءٍ لعظمته

وقتی از کارهای خود فارغ می‌شد، تمام اطرافیان را از کوچک و بزرگ جمع می‌کرد و به گفتگو می‌پرداخت و با آنها انس می‌گرفت. آنها نیز با او انس می‌گرفتند و از همنشینی با او لذت می‌بردند. سر سفره نیز همه را با هم می‌نشاند برای غذا. حتی پایین‌ترین مستخدم‌ها را. می‌فرمود: اگر من وارد شدم و مشغول غذاخوردن بودید، برنخیزید تا از غذا خوردن فارغ شوید. گاهی نیز ایشان یکی از ما را می‌طلبید. گفته شد فلانی فلانی مشغول غذا خوردن است. امام رضا(ع) می‌فرمود: بگذارید غذا بخورد تا دست از غذا بکشد.

یا من استسلمَ کلُّ شیءٍ لِقدرته

فهم متقین

وَ مِن خُطبَتِهِ –علیه السلام- یصِفُ فیهَ المُتَّقین:

"عَظُم الخالقُ فی اَنفُسهم فَصَغُرَ مادونهُ فی اَعینِهم، فَهُم و الجنه کَمَن قد رَآها، فَهُم فیها مُنعَّمون، و هم و النّارَ کَمَن قد رآها، فَهُم فیها معذَّبون."

قسمتی از خطبه متقین:

" خدا در جانشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند. بهشت برای آنان چنان است که گویی آن را دیده و در نعمت های آن به سر می برند، و جهنم را چنان باور دارند که گوئی آن را دیده و  در عذابش گرفتارند."